เวทย์มนตร์

n. magic

def.:

คำศักดิ์สิทธิ์ที่บริกรรมแล้วให้สำเร็จความประสงค์

related: black art, witchcraft, necromancy, wizardry, sorcery, incantation, spell, charm syn.: อาคม, คาถา, คาถาอาคม sample:

เขาเกิดความกลัวขึ้นจึงได้ท่องเวทมนตร์ที่เคยร่ำเรียนมาเพื่อป้องกันตัว